Kroatië, laatste stuk

Donderdag
Dagje Porec, erg leuk stadje met de watertaxi! Is dat ff een partijtje leuk. Even bellen, en over een kwartiertje komt er een bootje vanuit Porec je ophalen, zo leuk. Natuurlijk weer een leuk hoedje voor mama gekocht, crocs voor Lars en nog een paar andere toeristen-valkuilen. Middag eten op een terrasje, sardines met frietjes, erg lekker.
Met een speedboot-taxi terug. Kids gierden het uit; dat vonden ze stoer! Nog eens keer, klonk het bij de haven van de camping. Wie weet, schatjes. Wij vonden het ook een mooie ervaring.

Zaterdag
Pula bezocht, met de auto, want dat is iets verder weg
Prachtige gebouwen gezien, amphi-theater uit de Romeinse tijd bezocht. Maakt veel indruk hoor. Staat er al 2.000 jaar en is gigantisch groot. Ongelofelijk, wij hadden nog plaggenhutten en zij hadden dit. Shows en al voor 20.000 mensen! Dat vinden wij nu nog steeds een hele prestatie, maar dat ze dat toen ookal hadden. Kan je met je hoofd niet bij.
Peter had ook een leuke; ik zei dat ze er onder in de kelders leeuwen enzo hebben gezeten, zodat de gladiatoren ermee konden vechten, maar hij kwam met de opmerking "iemand moet die leeuwen dus hebben gehaald, levend". Dat is waar. Hoe deden ze dat dan? Hadden ze al zoiets als verdovingsmiddel op een pijl, of moest dat met een net? Ik zou die mens niet willen zijn die een 'vol' net in een krat mag stoppen, met een kar meenemen, op een boot duwen en afleveren bij de klant. Tegenwoordig maak je een boeking bij MyUPS.com, en hebben wij een heftruck en EUR-pallets, maar hoe deden zij dat eigenlijk?

Maandag
Ik werd wakker met een gezwollen oog. Griezelig (want ik kon niets meer zien, alles glazig) en pijnlijk. Moesten naar de dokter, dat was eng, want die werkt in het ziekenhuis. Daar heb ik geen goede ervaringen mee. Ziekenhuizen op vakantie. Best wel confronterend.
In de wachtkamer gingen wij een potje pesten. Met kaarten, je weet wel, van vroeger. Erg leuk. Andere mensen keken een beetje jaloers. Niet te geloven, maar er kwam een kleuter binnen, en zijn oogje zag er veel slechter uit dan die van mij. Kennelijk hadden wij hetzelfde.
Oogdruppels bij de apotheek en Peter kon zelfs meteen zijn oren laten uitspuiten. Binnen 2 uur stonden we weer bij de auto. Dat is hier wel heel goed geregeld. Vloeiend Engels of Duits, wat je wilt, en alles op loopafstand. Netjes hoor.
Naar Novigrad gereden om toch nog een vakantiedagen ervan te maken. De winkeltjes waren eigenlijk hetzelfde als die we al hadden gezien, niets nieuws. Wel leuk dorpje, maar ook snel gezien.

Ons avondeten werd me toch een partijtje spectaculair; lekker een tafeltje bij de zee gekozen, zeer uitgebreid met z'n allen alle lekkere dingetjes van de kaart gekozen, potje pesten (met kaarten, zeer favoriet!) en er komt me daar toch een windbui aan! Iedereen begon zijn tent dicht te gooien, voortenten werden dichtgerist, en alles kreeg een extra scheerlijn, parasollen gingen dicht en de kelners gingen zelfs die grote industriële parasollen van het terras plat leggen. Hier is het restaurant buiten, er zijn geen muren of dak, ze hebben gewoon een groot terras en de keuken is het enige gebouwtje.
Ronduit hilarisch; de sla werd van mijn vork af geblazen, in de slippers van de buurman! Ik zei er maar niks van, want die hadden t zelf veel te druk met hun kids. Wel extreem jammer dat het eten letterlijk net werd uitgeserveerd toen Peter naar onze eigen tent was vertrokken. Where is your husband? Vroeg de bezorgde kelner na diverse minuten. Hij bood aan om het gerecht opnieuw op de grill op te warmen als hij er weer was. De Schnapps die ze hier als presentje bij de rekening geven, kregen we morgen. "Wel komen hoor, want die krijgen jullie echt, maar nu is het geen doen meer".
Wij hadden het in Nederland waarschijnlijk al veel eerder opgegeven, want het was inderdaad hopeloos. Opvallend, want dit is een van die momenten. Die we inderdaad vele jaren later nog gaan vertellen, terwijl de camping en het restaurant helemaal top waren, maar als typische Nederlander vertel je de negatieve of spannende momenten keer-op-keer; dit was er zo eentje :-)

Dinsdag 11 augustus
Dat was 'em dan weer! Wat gaat dat toch snel.
Vandaag zijn we alvast de binnenkant van de tent gaan opruimen, op z'n elf-en-dertigste.
Peter is nog een keer met Nikkie de zee op gegaan in de kano. Nog even snel wat foto's gemaakt voor later en daarna keurig met zoet water alles afspoelen en opdrogen / inpakken. Flinke klus, maar dat blijf je met een groot pakket over en dat is echt wel veel gemakkelijker opruimen in de garage.
Alvast de eerste rommeltjes uit de tent terug in de boxen en in de auto en vervolgens uitgebreid bij het restaurantje middageten. We kregen al meteen bij binnenkomst alsnog onze Slivovistj van gisteren; hij had het er neergezet zonder dat we het doorhadden, die kerel is snel.

De kindjes zijn erg lief. Ik heb nog steeds veel last van mijn oog, geen verbetering op gisteren. Peter is wel echt goed geholpen; hij heeft nergens meer last van. Samen met Nikkie is hij nog even in de zee gedoken. Stoer hoor! Ze sprong als een bommetje van de kade in de zee, zag er top uit.
Onze kruiden en basilicumplant hebben we aan onze Franse buren gegeven, die doen er vast iets mee. De Duiters aan de overkant zijn erg gezellige lui, maar zelf koken? Tuurlijk niet! Het is hier spotgoedkoop, dan ga je toch gewoon elke dag naar het restaurantje?


Morgen gaan er ietsje eerder dan vandaag uit bed, maar gaan we lekker uitgebreid de broodjes eten. Tent inpakken en terug naar Oostenrijk. Daar hebben we een hotelletje geboekt met zwembad, zodat we hopelijk nog even dat vakantiegevoel kunnen vasthouden en een heerlijke middag / avond samen hebben. Vanuit daar de lange reis door Duitsland en hop; in onze nieuwe badkamer opfrissen! Hopen dat die onderhand klaar is, ha, ha.

Kroatië is een aanrader. Ik denk dat wij hier nog wel een keer terugkomen!

P.S. Foto's toevoegen is steeds opnieuw mislukt; de internet verbinding is zo slecht dat enkel 'platte tekst' nog weg gaat.