Knutselen en vissen

Zaterdag.
Vroeg uit de veren. Voor half negen moeten we rijden naar de maandmarkt van de regio, want als je later gaat, heb je er niet veel aan. We kijken onze ogen uit. Een mensen massa van heb-ik-me-jou-daar! Alles is in deze regio even ingeslapen en rustig, maar vandaag is kennelijk iedereen hier. En staan een paar tractoren heel handig opgesteld en versperren de toegangswegen voor al het verkeer om de markt mogelijk te maken. Op de markt snappen wij er niets meer van. Die schoenen stoppen wij eerst in een zak voordat we ze weggooien. Iemand zal ze zien zeg! Hele kramen vol blouses die mijn moeder zelfs oubollig vindt. En jawel; hier staat moeder-de-vrouw haar kleur te zoeken met hulp van haar vriendin / zus (?). Hilarisch, er was een kraam met schoonmaakschorten. Je weet wel; waar die dames op kantoor verplicht mee moeten lopen om aan te geven dat ze van de schoonmaakdienst zijn. Nou die dus, maar dan voor thuis. In allerlei gezellige kleurtjes en motieven. Degelijk katoen, zodat ze gegarandeerd nooit mooi vallen.
En spulletjes. Vergieten, waxinelichthouders, spatels. Dingen die wij kopen bij de Blokker of Action, daar hebben ze hier een speciale kraam voor. Twee, dus ze hadden zelfs concurrentie. Alle spullen helemaal onder het stof en de ene ziet er nog ouder uit dan de andere. En dus ook eentje met een vijzel! Een hele mooie van notenhout. Stond naast de matrassenverkoper, want dat doet een Fransman kennelijk ook gewoon op de markt. Als ie zijn geitenkazen aan het proeven is.
Ik zie het helemaal voor me zeg; eerst de droge worsten proberen, doe er maar 20 voor de prijs van 17 en vervolgens even een matrasje erbij. Nee, geen tasje nodig; heb ik bij me!
Verder waren er veel kramen met knoflook en meloenen. Veel knoflook mensen. Heel veel. Eentje had 5 pallets naast elkaar gezet met keurig opgestapelde knoflookbollen en uien. Je leest het goed; pallets. Was geen typefout. Een meter hoog gestapelde knoflook.
Stukje verder door hadden ze de kippen, eenden, kwartels, konijnen, hamsters, kanaries, ezels en kennelijk ook honden. Die laatste hebben wij niet gezien. Na zoveel lopende en kakelende beestjes was ik er wel klaar mee. Ik neem aan dat ze die niet allemaal voor de eitjes of gezelschap mee naar huis nemen, dus dat werd voor mij een dingetje. Beetje laf misschien, maar als wij ons eigen vlees weer ouderwets zelf zouden moeten slachten, verwacht ik dat ik bijna vegetariër zou worden. Vis lukt me waarschijnlijk wel, kippen misschien ook (akelige, onbetrouwbare dieren), maar iets met een vacht….?
Tijd voor koffie. Plastic tafeltje, goedkope stoelen, maar een prachtig oud pandje. Tijdens onze goeie koffie met een croissant zien we ineens de Gendarmerie tussen marktlui. In het zwart. (? Die hebben toch blauw?) Met een mitrailleur. Dat is ook Frans. Die aanslagen en bedreigingen nemen zij wel heel serieus. Dit is een maandelijkse markt die door veel mensen tegelijk wordt bezocht. In een klein gehuchtje, klopt, maar wel heel druk. Het koppel in zwart kreeg ineens bezoek van 3 collega’s in het herkenbare blauw. Ook zij zijn gewapend en allemaal hebben ze kogelvrije vesten aan. Ze lachen. Voor hun misschien een gewone werkdag. Voor mij vooral een aparte ervaring.

Middageten doen we in een ander dorp. Tijdens de route zitten we ineens in het typisch landschap van Louis de Funet. Vervallen huisjes, oude oma’s met zo’n werkschort van de markt aan en hier en daar een betonmolen want wie weet wanneer ik zin heb om dat muurtje alsnog te zetten. Altijd handig dus om een betonmolen alvast klaar te hebben staan.
In de dorpjes rijden we super rustig en ineens zien ze een slang voorbij slidderen. Geen kleintje, in kronkelige staat schatte ik de lengte op ruim een meter. We rijden extra langzaam, kids gordels los en staan rechtop neuzen bijna tegen de vooruit om hem nog te zien. Hij kroop snel de tuin van een paar mensen in. Jasses! Dat zal jouw tuin zijn zeg.
‘Gelukkig’ is het een groen/bruine. Niet gevaarlijk. Die zwarte moet je voor oppassen en noemen ze hier een Viper. Die zijn wel giftig. “Maar die worden niet zo groot hoor.” Uhm…? Was dat laatste nou bedoelt om mij gerust te stellen of zo?
(Werkt niet!)

Zondag, 30 juli
Eindelijk heeft Gerrit tijd. Hij leest mijn uitgewerkte versie van de kinderkwiz en is helemaal enthousiast. Heel fijn. Ik heb natuurlijk maar 2 kopietjes gemaakt één voor Lars en één voor Nikkie. Ik wil dat ze allebei een team gaan samenstellen en dan de vragen gaan doen met hun vriendjes en vriendinnetjes. Als zij per team ongeveer 5 kids bij elkaar krijgen, vind ik dat al heel wat. Hij denkt meteen nog 8 of 10 extra kopietjes nodig te hebben. Huh?! Ja; met die circus en levend stratego had ik al 30-40 kids. Misschien moeten weer hier een hele dag voor gaan inplannen, zodat de ouders ook kunnen meehelpen. Benieuwd hoe hij dit wil gaan doen. Klinkt veel groter dan ik had bedacht. Meteen bedenk ik me dat het misschien slimmer was geweest om niet overal ‘4vinkjes’ op te zetten, stel dat het dadelijk tegenvalt zeg…

Maandag
De was is klaar. Snel een kruiwagen voor de boodschappen geleend en met die natte spullen terug. Gerrit komt me tegemoet en is vastberaden om me tegen te houden. Iets met die kwiz? Nope.
Hij heeft een stuk of 10 verschillende weer-apps en houdt contact met het locale vliegveld voor zijn weerberichten. Nu had het vliegveld hém een keer gebeld. Vanavond is er een Code Oranje. Vreselijk slecht weer. Alles wat los kan vliegen of zo moeten we vastbinden, extra stormbanden om de voortenten en evt. tentharingen erbij slaan. Luchtbedden naar binnen of laten leeglopen.
Binnen no-time wordt er fanatiek gehamerd en speelgoed opgeruimd.
Sta ik daar met een kruiwagen vol natte kleren die ik toch echt buiten aan een waslijn wil hangen. Werkelijk. Áls jij ooit met mij naar een casino gaat en ik zet mijn geld in op rood, kies dan zwart! Als jij je geld binnenharkt, geef mij dan maar 10% vindersloon of zo. Zit je in de kano achter mij, komen we bij een splitsing en ik ga naar links, dan neem jij de rechterkant. Geheid dat ik op een zandbank eindig en die kano over het droogliggende stuk moet trekken, terwijl jij rustig verder peddelt.
Enfin, zoveel keuze had ik weer niet. Dus toch maar die was ophangen. Kijken hoe ver we komen.
Ik voel me ongemakkelijk, weet dat de buren vannacht niet thuis zijn en haal hun luifel omlaag. Wikkel die om de tent heen en zet hem nog extra vast. Stel dat het vannacht gaat spoken, heb ik geen zin om die tent van de buren te beveiligen, zo eerlijk ben ik dan ook wel.
Iedereen op de camping eet vroeg op de avond, er wordt nog een grapje gemaakt “apart campingspel vandaag, Code Oranje!” En we gaan naar binnen, Spotify aan en laten de kids ons gigantisch uitlachen met die oude muziek die wij meezingen en zij nog nooit eerder hebben gehoord. Peter gooit er nog een schepje bovenop en probeert Saturday Night Fever na te doen met een soort van jaren 80 dansje erachteraan. Maar goed dat wij elkaar niet in de disco hebben ontmoet: daar was ik niet bij in de buurt gekomen hoor, ha, ha, ha!

Dinsdag, 1 augustus
Code oranje is zwaar overdreven hier. Ok, er waren flink wat bliksemschichten en vannacht viel er behoorlijk veel regen, werden we wakker van, maar dan heb je het ook gehad. Valt best mee. Misschien zijn wij Nederlanders erger gewend, kan ook, maar ik vond het achteraf nogal met een sisser aflopen.

Het werd een knutseldag. (Veel knutselen hier bedenk ik me.) gisteren in de supermarkt zowel voor Lars als voor Nikkie nieuwe slippers gekocht. Die van hun zijn kapot. Action en kruidvat, dus was ook wel beetje te verwachten. Hij is niet blij met zijn nieuwe slippers. Het zijn geen teenslippers, maar badslippers geworden, want zoveel keuze hadden we niet ivm schoenmaat. Tijdens het lopen heeft hij de handigheid niet door (doet er ook geen moeite voor trouwens) en dus vallen ze uit. Kwam ik op het idee om een bandje achterlangs over de hak te maken.
Op het terras waren de kleinste kinderen van de camping vriendschapsbandjes aan het knopen. Zag er bewerkelijk maar wel heel mooi uit. Ik dacht; als hij de ene kant knoopt, samen met Nikkie, doe ik die andere wel.
Slecht plan. Na een half uur knopen had ik pas een centimeter aan materiaal en hij nog niks. Veel gemopper, want die stomme draadjes gingen alle kanten in, behalve de goede. Laat ook maar, we kopen wel een bandje. Ineens kabaal vanaf de waterkant. Peter staat daar met een groepje kids die allemaal even hyper zijn. Zwaaien dat we moeten komen kijken. Snel! Als een dolle rennen we erheen, stom, want ik stap verkeerd en jawel, mijn teen is er de dupe van. Gelukkig was het een goede reden. Ze hebben samen een hele grote vis op de kant weten te krijgen. Wauw, dat dat kan met zo’n simpel hengeltje van de Lidl! Hij paste niet eens fatsoenlijk in het net. Peter had hem aan de haak, de kids hebben hem eruit moeten halen, anders ging het niet. Zo groot was ie. Een van die jochies was helemaal lyrisch; “Oh, hij heeft een schub verloren! Mag ik die hebben??” Ha, ha, ha; ja hoor; goed idee! Neem jij die schub maar lekker mee naar huis, vindt je moeder vast kei leuk als souveniertje. Wha, ha, ha! Leg hem maar midden op de eettafel, dan ziet ze hem tenminste goed.

Vol enthousiasme wilde Nikkie ook gaan vissen met een vriendin (kan zij mooi de visjes eraf halen, want dat vind ik eng!), Lars ging zijn verjaardagsfeestje alvast verzinnen en uitwerken. (November hè! Durf vooruit te plannen?)
Ik heb gelukkig geen slangen meer gezien, best wel fijn. Mooi terrein, maar inderdaad er zitten een paar hele spannende stukken bij. Boomstammen die al helemaal aan het wegrotten zijn, een zelfgemaakte brug over een droogliggende rivier. Aan de andere kant gaat daar bijna wekelijks de spooktocht overheen, en hebben slangen een hekel aan mensen, du zie de eigenaar zijn die nu allemaal weg. In het najaar ziet hij ze paar weer. Ah ja. Had ik al gezegd dat ik me daar niet geruster door voel?
Terug bij de tent bleek kwam Gerrit voorbij; hij had een zoek-spel bedacht en ging overal spullen neerleggen die de kids moeten zoeken. Een kruiwagen vol rommel. Top, zij gingen met frisse tegenzin meedoen met papa aan het campingspel van de dag (ik wil op de iPad / DS spelen) en ik ging de Combat doen. Mijn teen sputterde flink tegen, dus bij track 1 beet ik al op mijn tanden, maar als ik opties nam voor de grondoefeningen, ging het best. Met een beetje geluk ben ik net op tijd weer op conditie en hoef ik me niet enorm te verontschuldigen bij de leden als ik weer ga lesgeven. (Best ongemakkelijk als je de les geeft en zelf moeite hebt om bij te blijven. Dat wil je niet.)

Weer knutselen. Ik zag ineens twee bandjes die kant en klaar zijn. Alleen nog vastzetten… Heel de caravan overhoop voor een stevige naald en draad. Nikkie had weer een wedstrijdje kruisboog schieten met haar vriendinnen en Lars had een prik-de-snor-op-Mario-met -blinddoek gemaakt.
Peter loopt met verbazing voorbij. Jip, op de camping ben ik ineens vanalles aan het repareren en samenstellen met ‘rommel’ die ik toevallig kan vinden en thuis heb ik professioneel materiaal waar ik zelden iets mee doe. “Wanneer doe jij eens een keer niets op je vakantie? Kijk om je heen; dat doen die anderen wel hoor. Ruim het maar op, dan ga ik lekker koken.”
Schat.

Dinsdag
Dagje weg met de kano! Gisteren gereserveerd en vandaag mochten we mee.
Uiteraard moeite met opstarten. De opstapplaats was een schitterende locatie. Maar het duurde best lang voordat de bus met kano’s eraan kwam. Ondertussen stonden er toch al flink wat andere campinggasten, allemaal redelijk ongeduldig te worden. De beste man wilde dat wij contant zouden betalen. Daar waren al meteen een paar mensen door overvallen. Die hadden gedacht om dit bij de camping op de rekening te mogen zetten. De chauffeur sprak enkel Frans en zeer weinig Engels en tot onze verbazing kon hij zelfs mét rekenmachine niet uitrekenen hoeveel het was voor ons gezinnetje. (?!) uiteindelijk kregen wij 4 euro teveel terug. Dat hebben wij niet gezegd, omdat hij slechts 14 plaatsen in de kano’s had, terwijl toch echt 15 mensen zich hadden opgegeven. Zucht.
Ondanks de stroeve start gingen we vol goede moed het water op. Dat was echt heel erg fijn. Wij hadden 2 kano’s, dus per volwassene een kindje erbij. Het zonnetje scheen, het uitzicht prachtig en enkel een paar mensen die aan de waterkant aan het zwemmen waren. Erg ondiep, vaak zaten alle kano’s vast aan de grond, maar daardoor ook geen ander boot-verkeer of zo.
Tussentijds ergens gestopt, picknick en even zwemmen is altijd leuk. Het water is heel helder hier, je kunt gemakkelijk de vissen zien. De kids voelden zich zo op hun gemak, dat ze even een tukje in de kano gingen doen. Voor de nep, want ze vielen niet echt in slaap. Al met al een heerlijke dag, precies zoals je die wilt voor je vakantie. Relaxed, zeeën van tijd en mooi weer.

Woensdag
Nikkie heeft spierpijn in haar armen, humor! Goed bezig geweest in de kano denk ik dan maar.
We gingen middageten in het dorp, natuurlijk komen we er maar amper in uit met onze belabberde taal. De serveerster vindt het allang grappig. Die suffe toeristen.
‘S Avonds oesters op de camping! De mosselen waren op in de supermarkt en dan moet je je maar aanpassen hè. Geinig hoor; onze buren klagen tegen elkaar dat ze maar 2 gaspitten hebben en dus een probleem. Pasta moet je koken, het vlees bakken en de saus en groente dan? Tja. Dat soort problemen hebben wij niet. Wij hebben 2 gaspitten in de caravan, 3 in de voortent en nog een Cadac-barbecue buiten. Peter heeft de keuze uit 2 oestermessen voor vandaag en morgen gaat de grote paella-pan op het vuur. (Glunder!)