eerste indrukken

Het begon meteen erg spannend; redelijk tot slecht weer. Een gedeelte van de reis heeft Peter door de regen moeten ‘ploegen’. Er was een stukje dat je echt in de verte zo’n scherm van regen zag vallen. We reden letterlijk door een gordijn en daarna zag je niks meer. Ruitenwissers op volle toeren en nog bijna geen effect.
Peter moest helaas de hele reis rijden, want ik heb kennelijk een flinke ontsteking in mijn schouder opgelopen afgelopen dinsdag, dus ik kan mijn rechterarm niet gebruiken.
Momenteel gaat alles super traag, want ik doe hetgeen wat ik kan, met links. Nu dus ook typen met een hand. De rechter ligt zielig naast me in de stoel. Batterij pijnstillers, maar dan nog is er niets mee aan te vangen.
Gelukkig mag ik veel slapen in de auto. De kindjes zijn zo hyper (vooral Lars), dat Peter genoeg aanspraak heeft. De reis ging eigenlijk heel goed; weinig file (enkel maastricht), bewolking (niet die scherpe zon) en weinig gemopper naar de achterbank want die waren heel lief. Het duurde wel lang voor ze; het laatste uur wilden ze er zijn. Niet meer rijden.
Het hotel was heel netjes, kindjes zonder zeep in de douche (alleen de voetjes), dus blij en er was een kindermenu; frietjes! Goed bed, weinig verkeer. Helaas wel erg benauwd en 5x wakker van de pijn…

Volgende dag van de snelweg af, route Napoleon, ik slapen waar kon, kindjes uit volle borst Plop-liedjes zingen. Het luisterboek de Dwergjes van Tuijl kennen we nu erg goed, terwijl we er nog nooit van gehoord hadden,
De camping is erg mooi. Niet groot of commercieel, maar in principe is alles er; speeltuin/trampoline/zwembad/fitnessapparaten (zonder stroom, mechanisch maar wel van deze tijd met een crosstrainer en zo), uitgebreid restaurant (menu van de dag / eten wat de pot schaft), lekker ruime plaatsen met houten picknictafels (!), fris sanitair (helaas zonder papier, dat hebben we heel lang niet meer meegemaakt, morgen naar de winkel), en prachtig uitzicht over de vallei met de bergen erachter.
Uieraard ’s nachts meteen een wolkbreuk.

Volgende dag was alles binnen keurig droog; Holtkamper goed gedaan.
Iedereen zegt dat het juist weken mooi is geweest. Aha. Daar hebben we dus niets aan. Hou dat fijn voor je.


Maandag
Eigenlijk niet veel gedaan. Kindjes laten spelen op de camping en naar een mooi dorpje geweest (beetje nutteloos rondlopen) en uiteraard naar de supermarkt.
Was wel een hele fijne relaxte dag. Hadden we nodig.

Dinsdag
Peter ging fietsen met z’n mountainbike. Kei nerveus over zijn knie. Kindjes zaten in de minclub een mooie kaart te maken voor opa en oma, Nikkie had het eerder gezien dan Lars. Lars vond de dansstukjes wel grappig om nog mee te doen. Daarna met z’n drietjes naar het zwembad geweest. Dat was flink koud. Mama dapper erin, want dat is natuurlijk veel leuker. Nikkie vond het maar niks. Op de bodem was een witte dikke streep; daar liep het langzaam af en werd het dieper. Ze was een paar keer over die streep gegaan. Tot haar navel erin, in paniek terug en bleef toen eigenlijk meer op de kant als iets anders. Onze waterrat had daar geen last van; die raced van de ene naar de andere kant.
Terug bij de tent kwam Peter al terug; helemaal blij. Middageten, bleek zijn band lek. Hum. Iets minder blij. Hij alsnog / ook met kindjes zwemmen, nu was het bad zowat leeg vor hun alleen en was Nikkie al veel vrolijker. Uiteraard was het water nog steeds erg koud.
Op het terras had ik weer geen ontvangst van het internet. Balen. SMS werkt ook niet en we kunnen ook niet bellen. Morgen gaan we een dagje treinen. Hopelijk kan ik dan even bellen.
De eigenaar vertelde dat ze vandaag onderhoud plegen aan hun internet, dus misschien dat het morgen inderdaad ook hier beter is.
Ik hoef tenminste niet te rekenen op een internetcafé of zo, want dat zie je echt nergens meer. Iedereen heeft toch wel een Wifi?
Nou. Hier niet dus. Het is er wel, maar de verbinding is extreem belabberd. Jammer hoor.