Internet is nogal moeilijk in dit jaar....

Zondag, 7 augustus
We zijn weer vertrokken, op naar de volgende camping.
Niet zo ver, dus we kunnen ergens in het midden even uitgebreid lunchen in een mooi dorpje.
Angues mortes (? Schrijf ik dit goed?). Heel mooi en erg toeristisch. Helemaal een muur eromheen uit de oudheid. De tijd van de piraten en kasteelheren. Met ridders en zwaarden en paard en wagen die dorp de kleine weggetjes heen gaan in een slakkegangetje. Lars zag het helemaal voor zich. Begrijpelijk dat het dorp voor hem toch een beetje tegenviel. Nikkie en ik vonden het wel prima zo; kei leuke boetiekjes met relatief goedkope kleren die je in Nederland nergens ziet. Dan zijn de winkels in Nederland ineens erg saai hoor. Allemaal hetzelfde en relatief heel duur. Ik kan me niet voorstellen dat de jurkjes hier voor kinderen de helft van de prijs in Nederland zijn. Hier maken ze ook nog steeds winst, anders verkopen ze het niet hoor. Dan wordt je helaas weer erg geconfronteerd met de afzetterij in eigen land. Geen wonder dat steeds meer gezinnen financieel in de problemen komen. Alles wat je nodig hebt, is zo belachelijk duur gemaakt, dat beide ouders een baan nodig hebben. "Vroeger" gingen de papa's werken konden de mama's thuis voor het huishouden en de kids zorgen en had ieder gezin het gewoon goed cq normaal. Nu merk ik in mijn omgeving dat de gezinnen met eenverdieners in huis dat die het best hard halen hebben en overal op moeten letten.

Maar hier konden de dames even hun hart ophalen. Nikkie wilde haar jurk meteen aan. En wilde de tas niet van de verkoper aannemen (ik heb hem al aan, wat daarin zit, is niet zo interessant). De verkoper grijnsde en zei in het Frans "zo zijn ze, die meiden" tegen Peter. Die gaf een onderons lachje terug en pakte keurig de tas aan.

Deze camping is extreem rustig in verhouding met de vorige. De kids kwamen tíjdens het opbouwen al terug gerend; het water van dit zwembad is ook al zo koud! En de paar kindjes die er zijn, spreken Frans. :-(
Dat worden veel spelletjes spelen dan. En de trampolines worden ineens weer heel fanatiek gebruikt.

Maandag,
We zitten bij Lac du Salagou. Erg mooie omgeving. Met ons plekje hebben we zelfs uitzicht over de vallei met zijn druivenvelden en olijfbomen. Dit nou echt zo'n slaperig stukje Frankrijk, waar je altijd over leest in de tijdschriften of waar ze met die reisprogramma's heen gaan. Een beginnend fotograaf kan hier goed aan de gang. De zon schijnt, de lucht is helderblauw met hier een daar een sluierwolkje en het frisse groen van de bomen contrasteert enorm met het uitgedroogde gras op de bron. De bergen zijn niet overdreven hoog, dus je krijgt niet dat opgesloten gevoel en allemaal glooiend, dus kun je goed die kronkelende weggetjes zien. Voor de kenners; het zand is hier donkerrood. Erg voedzaam voor de druiven en het ziet er mooi uit. Wel lastig voor de kampeerder. Dit zand gaat echt overal zitten. Het plakt ook nog eens aan je lijf, dus je ziet langzaam je voortent en kleren roder worden, maar in de douche zie je het water ook bruinig kleuren. (Denk je die dag een mooi bruin kleurtje van de zon te hebben gekregen, nee, natúúrlijk niet. Die was je er 's avonds weer keurig af.)

Dinsdag,
We wilden 's avonds uit eten. Dat viel tegen. Er zijn niet zoveel restaurantjes hier (eentje per dorp) en die zien er niet uit. Best een arme streek kennelijk. De tafeltjes zien allemaal anders en flink beschadigd, allerlei verschillende stoelen, vaak niet eens op soort bij elkaar en tafelkleden kun je al helemaal vergeten. Als je geluk hebt, krijgt je een papieren vel van een halve vierkante meter, maar zelfs dat doen ze niet allemaal. De lokalen waren nog het ergste. Er kwam vrouw (eind twintig/begin dertig) het terras op gestoven met een bikini en een of ander raar doorzichtig doekje om zich heen gedraaid. Zet de kleding-omschrijving bij een boulevard aan de Middellandse zee, met een moderne zonnebril, mooie schoenen en een slank lichaam eronder en je hebt een cover van Vogue te pakken. Helaas. We zitten immers in de binnenlanden, geen zee, maar zand. En dit mokkel zag er duidelijk anders uit. Diverse kilo's teveel en dat afstandse kleedje van d'r is zelfs niet goed genoeg als poetslap. Sigaret stak uit haar mond, terwijl ze tegen de vrouw van de bediening siste en ze had net zo goed klompen aan kunnen hebben zoals ze rondstampte. Over drie tafels heen schreeuwde ze nog even naar haar moeder en met een lompe zwaai van haar rechterarm commandeerde ze die naar een andere tafel. Menig hond wordt nog vriendelijker zijn plaats aangewezen.

We hadden genoeg gezien.
Terug op de camping was er een snack-kar gearriveerd. 2 kebabmenu's, 1 hamburgermenu en een los frietje liepen we tevreden terug naar de caravan. Wij eten wel thuis. Uitzicht over de vallei, sterrenhemel bij nacht, geen sigarettenlucht en rotte tanden.
Gewoon gezellig kletsen en ouderwetse bordspelletjes. Rummicub en het sprookjesspel van de Efteling.
De kindjes gingen naar bed en wij kletsten nog even na.

Het onderwerp ging ineens naar schoenen. Lang verhaal, zal ik je besparen; begon met een raadsel over slippers vinden in het donker. Een passend paar om precies te zijn. Voor de fans; ik zal de opdracht onderaan erbij typen. Belofte van Peter (!) goéde oplossingen worden beloond met een fles wijn.
Enfin.
Bij mij op het werk is het een echte mannen-cultuur. Zij vinden het belachelijk dat vrouwen zóveel schoenen nodig hebben. ík vind dat heel logisch. Alle anderen niet. En dan wordt het allemaal een beetje ongemakkelijk. Wie is hier de vreemde eend in de bijt? De andere dames dragen daarom nooit een rok of jurk. Volledig geïntimideerd. Om te treiteren draag ik daarom expres soms een wél rok of jurk. En hoge hakken. De meesten van ál mijn collega's komen al niet boven mijn 1.79mtr uit, dus met mijn hakken aan zie je letterlijk het vuur uit hun ogen vlammen. Nee. Ik ben niet altijd even vriendelijk en meegaand. Er zit wel degelijk een scherp randje aan dit diamantje hoor. De meesten van ons zijn mooi geslepen en schitteren braaf in hun setting, zoals het hoort. Maar eens in de zoveel keer wil ik daar maar niet in passen. Zijn de keuzes die je maakt. Toch een beetje Nuenens Dwars??
Schoenen dus. Peter begon keihard te lachen. Nee, jíj dan! Enig idee hoeveel jíj er nu hebt meegenomen?? Huh?... Even tellen:
Teenslippers (merk Ipanema) 1, leuke bandjes lage schoenen met meerdere kleurtjes 2, die zitten soms te strak om mijn enkels , dus had ik mijn andere bandjes lage schoenen ook meegenomen in bruin en wit 3, uiteraard mijn schandalen met gesp (handig op reisdagen en stadjes bekijken) 4, net in de stad gekocht: Bordeaux met hoge hak 5, ook gekocht: zwart met kant (want die heb ik nog niet) 6, voor het geval het regent: plastic klompen 7, waterschoenen ivm evt. Zee-egels 8, sloffen (stel dat het koud wordt 's avonds) 9, bergschoenen lekker stevig voor de wandeling 10, leuke grijze instappertjes met een roze biesje, makkelijk en zien er sportief uit 11 en tot mijn afgrijzen ben ik op het laatste moment mijn échte sportschoenen dus vergeten!! Drama! Nu moet ik de BareFoot-schoenen van Peter lenen voor mijn Combat en Xcore. Zie je wel dat ik een schoenenlijstje voor de vakantie moet maken! Een vrouw heeft haar basissetje voor de vakantie gewoon nodig.

Vrijdag, 12 augustus
Morgen gaan we weer aan een ander plekje, dus vandaag is voor de kids een hangdagje op de camping en wij gaan rustig wat dingen opruimen en inpakken.
Wel lekker hoor. Uitslapen, eitjes koken, nog een bakje koffie. Kids in het water gooien, uiteraard zelf erin geduwd worden. Beetje lamballen. Dingen doen en niet op de klok te hoeven kijken. Merken dat je toch echt al een tijdje voor je uit zit te staren en een zwerm huismussen aan het volgen bent. Heerlijk.

Zondag,
Het was nog een flinke reis stiekum. We vertrokken rond 9:00 en kwamen rond 16:00 aan. We gingen min of meer overdwars van oost naar noordwest in het zuiden van Frankrijk en daar zijn bijna geen snelwegen die zo gaan. Raar eigenlijk, maar als je er op gaat letten zijn de grote snelwegen in Frankrijk meestal van noord-zuid en andersom. Heel weinig gaan er van west-oost. Dus hadden we voornamelijk gewone wegen en dat gaat niet zo snel. Wel erg mooi om de omgeving te kunnen zien. Zo zie je veel meer van het land. Vooral die kleinere dorpjes. Dan zie je pas hoe ontzettend klein die zijn. De wijken in ons dorp zijn nog groter. En inderdaad; in het begin waren de huizen allemaal een beetje vervallen en werd er zelden iets aan de tuin gedaan. Tegen de middag werden de huizen steeds mooier en kon je zien dat ze tuinen waren aangelegd en bijgehouden. Dit is dus toch weer een iets rijker deel. Of minder arm, net hoe je t wilt zeggen.

De camping is op een stevige helling gebouwd en wij zitten helemaal bovenaan. Mooi uitzicht vanuit je tent, maar 'even' naar het meertje is voor ons Nederlanders een stevige afdaling en dus ook weer klim terug omhoog.
Puffend kwamen we met de handdoeken terug. De buren kijken ons glimlachend aan. Lange trap zeg! Er kwam naar mijn idee geen einde aan. "104 treden" glimlachen ze verder. Jullie hebben hem geteld? Dan vonden zij hem toch ook niet prettig, want na de trap heb je nog zo'n vier of vijf kampeerterrassen waar je omhoog moet en daar hoor je hier niemand over.

En zo zijn we alweer een beetje bij het einde gekomen.
Woensdag gaan we inpakken en donderdag weer naar huis.
Dan zal ook ik eindelijk weer mijn email kunnen lezen (ik mag toch aannemen dat het internet thuis nog wel steeds werkt!) en uiteraard alles opruimen.

We hopen dat jullie ook allemaal een heerlijke vakantie hebben gehad (of nog krijgen) en spreken elkaar snel weer,

Groetjes,
Peter, Mariëlle, Lars en Nikkie. :-)



- - - - - -

De opdracht: "Strandsetje"
In een la liggen twee paar gele slippers, drie paar rode, vier paar groene en vijf paar blauwe. Hoeveel slippers moet ik in het donker pakken voor ik gegarandeerd een compleet paar (links en rechts) in één kleur heb?